Transport sanitarny w ramach NFZ

W takich sytuacjach Narodowy Fundusz Zdrowia zapewnia transport sanitarny, który pomaga pacjentom dotrzeć do placówki medycznej i z powrotem.

Transport sanitarny to jeden z elementów świadczeń opieki zdrowotnej, który zapewnia pacjentom bezpieczny i dostosowany do ich stanu zdrowia przewóz do placówek medycznych.
To specjalistyczny przewóz pacjentów, którzy ze względów medycznych potrzebują odpowiednich warunków transportu.
Najważniejsze cechy transportu sanitarnego:

• realizowany jest na podstawie wskazań medycznych – wymaga opinii lekarza
• umożliwia zachowanie ciągłości leczenia
• gwarantuje najkrótszy możliwy czas przewozu, dostosowany do stanu zdrowia pacjenta.

1. Transport sanitarny – służy przewozowi pacjentów, którzy nie wymagają intensywnej opieki w trakcie transportu (np. osoby niepełnosprawne, pacjenci po hospitalizacji).
2. Transport medyczny – odbywa się na linii szpital-szpital i obejmuje pacjentów w ciężkim stanie zdrowia wymagających nadzoru lekarza, ratownika medycznego lub pielęgniarki podczas przewozu (np. przewóz pacjenta z zawałem mięśnia serca, udarem mózgu lub z niewydolnością oddechową). Realizowany jest na zlecenie lekarza szpitala, w którym pacjent aktualnie przebywa.

Transport sanitarny odgrywa kluczową rolę w systemie ochrony zdrowia, pozwalając pacjentom dotrzeć do placówek medycznych w sposób bezpieczny i zgodny z ich potrzebami zdrowotnymi:

• jest wskazany ze względów medycznych – jego zasadność ocenia lekarz
• zapewnia ciągłość leczenia, umożliwiając pacjentowi dostęp do niezbędnych świadczeń zdrowotnych.
• gwarantuje najkrótszy czas przewozu dostosowany do stanu zdrowia pacjenta.

Pacjent z niepełnosprawnością ruchową uniemożliwiającą korzystanie z transportu publicznego ma prawo do bezpłatnego przewozu transportem sanitarnym, w tym także lotniczym, do najbliższego podmiotu leczniczego realizującego wskazane świadczenia medyczne, tam i z powrotem, jeśli konieczne jest:

• natychmiastowe podjęcie leczenia – gdy stan zdrowia wymaga pilnej interwencji medycznej
• zachowanie ciągłości leczenia – gdy regularne wizyty w placówce medycznej są niezbędne do dalszego leczenia

Zadaniem zespołów ratownictwa medycznego jest ratowanie życia i zdrowia. Nie wzywaj zespołu ratownictwa medycznego, gdy potrzebujesz wyłącznie transportu sanitarnego.

Aby skorzystać z transportu, pacjent musi otrzymać zlecenie na transport sanitarny. Dokument ten wystawia:

• lekarz rodzinny (POZ) – gdy pacjent wymaga transportu, z miejsca zamieszkania (pobytu) do najbliższego świadczeniodawcy udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, na leczenie do szpitala i do zakładu opieki długoterminowej, na leczenie w trybie dziennym do specjalisty na pierwszorazową poradę albo leczenie stomatologiczne i z powrotem, na wykonanie zabiegów i procedur medycznych wynikających z procesu leczenie realizowanego przez lekarza POZ (u którego pacjent ma deklarację) i z powrotem
• lekarz specjalista – w przypadku konieczności kontynuacji leczenia w innej placówce specjalistycznej
• szpital – w razie potrzeby przewiezienia pacjenta do innego ośrodka medycznego celem kontynuacji leczenia lub do miejsca zamieszkania po zakończeniu hospitalizacji.

Planowy transport sanitarny.:

• dotyczy pacjentów, którzy regularnie muszą dojeżdżać na leczenie
• zlecenie na transport powinno zostać zgłoszone do odpowiedniej placówki z wyprzedzeniem
• pacjent otrzymuje informację o dacie i godzinie transportu
• w ustalonym dniu transport jest realizowany spod wskazanego adresu

Jeśli lekarz uzna, że pacjent znajduje się w stanie nagłego zagrożenia życia i potrzebuje natychmiastowego transportu do szpitala, może wezwać zespół ratownictwa medycznego.

Jeśli pacjent spełnia kryteria, a mimo to odmówiono mu transportu sanitarnego, może:

• skontaktować się z lekarzem, który wystawił zlecenie – w celu wyjaśnienia sytuacji
• złożyć skargę do oddziału wojewódzkiego NFZ – jeśli pacjent uważa, że odmowa była nieuzasadniona.

Każdy pacjent ma prawo do jasnej informacji i wsparcia w organizacji transportu sanitarnego. W razie wątpliwości warto skonsultować się z lekarzem prowadzącym lub placówką realizującą transport.

Świadczenia transportu „dalekiego” w podstawowej opiece zdrowotnej (POZ) obejmują:

1. przewóz od granicy Rzeczypospolitej Polskiej do miejsca zamieszkania pacjenta
   WARUNEK: z przyczyn losowych, niewynikających z wyboru placówki medycznej, korzystał on ze świadczeń opieki zdrowotnej realizowanych w warunkach szpitalnych poza granicami kraju, a jego stan zdrowia w chwili uzyskania wypisu ze szpitala jest stabilny, ale nie pozwala na samodzielny powrót do miejsca zamieszkania;
2. przewóz od granicy Rzeczypospolitej Polskiej do najbliższego, ze względu na miejsce zamieszkania pacjenta, podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń we właściwym zakresie
   WARUNEK: z przyczyn losowych, niewynikających z wyboru placówki medycznej, korzystał on ze świadczeń opieki zdrowotnej realizowanych w warunkach szpitalnych poza granicami kraju, a wypis ze szpitala następuje przed zakończeniem terapii i wymaga kontynuacji leczenia w kraju oraz gdy nie istnieją medyczne przeciwwskazania do udzielenia świadczenia transportu sanitarnego POZ;
3. przewozy w celu zapewnienia ciągłości sprawowanej opieki specjalistycznej realizowane z miejsca zamieszkania pacjenta do najbliższego, właściwego ze względu na zakres udzielanych świadczeń, świadczeniodawcy specjalistycznej opieki ambulatoryjnej i z powrotem
   WARUNEK: gdy z przyczyn uzasadnionych wskazaniami medycznymi, pacjent powinien pozostawać pod stałą opieką danego świadczeniodawcy i odległość między miejscem zamieszkania świadczeniobiorcy, a tym świadczeniodawcą przekracza łącznie tam i z powrotem 120 km;
4. przewozy w celu zapewnienia ciągłości udzielania świadczeń wysokospecjalistycznych realizowane z miejsca zamieszkania pacjenta do podmiotu leczniczego wskazanego skierowaniem na transport sanitarny i z powrotem
   WARUNEK: gdy z przyczyn uzasadnionych wskazaniami medycznymi, pacjent powinien korzystać z wysokospecjalistycznych świadczeń opieki ambulatoryjnej, realizowanych jedynie przez niektórych świadczeniodawców we właściwym zakresie świadczeń, a miejsce udzielania świadczeń znajduje się w odległości przekraczającej łącznie tam i z powrotem 120 km, zaś ogólny stan zdrowia świadczeniobiorcy nie pozwala na jego samodzielny dojazd do placówki medycznej. Tę zasadę stosuje się odpowiednio dla możliwych do realizacji w warunkach ambulatoryjnych, procedur kwalifikacji wstępnej świadczeniobiorców do świadczeń wysokospecjalistycznych.

UWAGA: Transport sanitarny „daleki” nie dotyczy przewozu pacjentów do szpitala w celu udzielenia świadczenia na oddziale szpitalnym – w takim przypadkach zostaje zapewniony transport sanitarny bezpłatny w związku z koniecznością podjęcia natychmiastowego leczenia w innym podmiocie leczniczym albo potrzebą zachowania ciągłości leczenia.

Do przewozu transportem „dalekim” kwalifikuje lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (lekarz rodzinny).

Wniosek o akceptację realizacji transportu sanitarnego w POZ na odległość tam i z powrotem, powyżej 120 km uzupełnia lekarz rodzinny – na podstawie oceny stanu zdrowia pacjenta.

Taki wniosek powinien zawierać następujące informacje:

• wskazanie, czy wizyta w poradni jest związana z zakończeniem lub kontynuacją leczenia,
• opis niesprawności pacjenta wymagającej skorzystania z transportu,
• potwierdzenie przez lekarza POZ zasadności realizacji transportu i wskazanie realizatora przewozu.

Do wniosku lekarz musi dołączyć odpowiednie zaświadczenie lekarskie, które wystawia:

1. lekarz szpitala zagranicznego w przypadkach transportu od granicy Polski do domu pacjenta. Zaświadczenie musi być wystawione w  języku polskim lub do oryginalnego zaświadczenia dołączone musi być jego tłumaczenie sporządzone przez tłumacza przysięgłego.
2. lekarz poradni specjalistycznej, w której ma zostać zrealizowana porada (wizyta)
   w ramach transportu „dalekiego” w przypadkach transportu z domu pacjenta do poradni specjalistycznej i z powrotem – wystawia je. Takie zaświadczenie powinno potwierdzać:

• datę wizyty,
• nazwę poradni specjalistycznej, w której planowane jest udzielenie świadczenia.

Oryginał wniosku wraz z zaświadczeniem lekarskim trzeba przedłożyć we właściwym oddziale Narodowego Funduszu Zdrowia nie później niż na 3 dni robocze przed datą planowanego transportu.

Wnioski wraz zaświadczeniem można składać w Oddziale NFZ osobiście, faksem, mailem, lub drogą pocztową.

DECYZJA POZYTYWNA: Jeśli wniosek o akceptację transportu „dalekiego” w POZ spełnia wymagania – wnioskujący pacjent otrzyma pocztą pozytywną odpowiedź, w której wskazany będzie termin realizacji wniosku, adres poradni oraz realizator.

DECYZJA NEGATYWNA: Jeśli decyzja NFZ będzie negatywna, bo wniosek nie spełnia wymagań określonych przepisami prawa, wnioskujący pacjent oraz kwalifikujący go lekarz POZ otrzymają taką informację pisemnie za pośrednictwem poczty.

Bezpłatny transport sanitarny w ramach umowy z NFZ realizujemy dla:

1. POZ w Płocku – „Centrum Leczniczo-Usługowe im. Św. Anny”Kochanowskiego 22A
2. POZ w Płocku – „Nowa-Med”Dworcowa 2
3. POZ w Płocku – „GRYF-MED”ulica Gierzyńskiego 17
4. POZ w Płocku – „Borowiczki”Borowicka 3B
5. POZ w Płocku – „Salus”Zapłotek 30
6. POZ w Płocku – „Lux-Medica”Zgliczyńskiego 6/1
7. POZ w Płocku – „PROVITA”Hubalczyków 11
8. POZ w Płocku – „Medic Park”Kolegialna 18
9. POZ w Łącku – „Family Med”Gostynińska 4
10. POZ w Bielsku – „Ośrodek Zdrowia”Medyczna 2
11. POZ w Małej Wsi – „Ośrodek Zdrowia” św. Maksymiliana Kolbego 13
12. POZ w Miszewie Murowanym – „Numer 1”Południowa 11B
13. POZ w Białej – „Ośrodek Zdrowia”Jana Kazimierza 1
14. POZ w Słubicach – „Sanus”Płocka 46
15. POZ w Gąbinie – „Sanus”Dobrzykowska 8A
16. POZ w Brudzeniu Dużym – „Zdrowie”Jana Pawła II 2
17. POZ w Sikorzu – „Zdrowie”Sikórz 84
18. POZ w Siecieniu – „Zdrowie”Siecień 134
19. POZ w Drobinie – „Centrum Ochrony Zdrowia”Przyszłość 18
20. POZ w Szczawinie Kościelnym – „Dr Medyk”Jana Pawła II 7
21. POZ w Pacynie – „Dr Medyk”Wyzwolenia 11
22. POZ w Wyszogrodzie – „Centrum Medyczne BMC”Płocka 29